ยังต้องสู้อีกมาก
ความพิการว่ายากลำบาก แต่มีความเจ็บป่วยแทรกซ้อนด้วยเสมอนี่ซิ....โครตทรมานทั้งกายและจิตใจ แต่ก็ยังคงมีจิตใจที่จำเริญขึ้นใหม่เสมอทุกๆวัน ความพิการทำให้เรามีความจำกัดมากมาย เหมือนมีอะไรมามัดแขนมัดขาเราเอาไว้ และทรมานเราด้วยความเจ็บป่วยต่างๆ การแสวงหาความตายจึงเป็นสิ่งที่คนพิการคิดถึงเป็นสิ่งแรกๆเสมอ สำหรับตัวผม....ความตายเป็นสิ่งที่ผมไม่กลัวแล้ว เพราะเป็นก็อยู่เพื่อรับใช้ ตายก็ได้กำไร ได้ไปอยู่กับพระเจ้าบนสวรรค์เลย.....
ผมไม่เคยห่วงเลยว่าภรรยาและลูกๆจะอยู่อย่างไรในวันที่ผมจากไป เพราะผมฝากไว้กับพระเจ้าแล้วครับผม ฉะนั้นวันนี้หรือวันไหนๆ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่ จะพิการ จะเจ็บป่วยและทุกข์ทรมานยากเข็ญเพียงใด ก็ยังขวนไขว พยายาม รับใช้พระเจ้าให้จงได้ งานรับใช้ที่ว่า....ตามที่พระเจ้าทรงอนุญาตให้สามารถตามความเชื่อ ไม่ใช่เปรียบเทียบกันและกัน และทำให้ชีวิตหมดความหวังในพระเจ้า ซึ่งมีแต่จะทำให้ชีวิตในความเชื่อนั้นอับปราง.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น