พันธกิจบ้านธารพระพร: พฤษภาคม 2016

พันธกิจบ้านธารพระพร ขอบคุณท่านที่เข้ามาเยี่ยมชม หากมีข้อแนะนำหรือมีภาระใจต้องการมีส่วนร่วมสงเคราะห์และพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการและผู้ยากไร้ ร่วมบำเพ็ญประโยชน์ต่อชุมชน ทำกิจกรรม โครงการดี ๆสามารถติดต่อกับเราได้ที่เมนูเว็บฯ "ติดต่อเรา" ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง

วันเสาร์ที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2559

สุดยอดคนพิการสู้ชีวิต

อย่างนี้ต้องช่วยกันอุดหนุนผ้าทอของเขามาก ๆนะครับ..

วันพุธที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559

งานวันเกิดน้องเอมม่าพร้อมกับการประกาศข่าวประเสริฐ

งานวันเกิดน้องเอมม่าพร้อมกับการประกาศข่าวประเสริฐ

วันเกิดน้องเอมม่า จะจัดยิ่งใหญ่กว่าวันเกิดพ่อแม่ทุกปี ที่จัดให้เพราะพ่อดูท่าทางไม่ค่อยสู้นัก แต่พอจัดเข้าทุกปีก็มีความเชื่อว่าพระเจ้าจะทรงให้อยู่อีกหลายปี เพื่อจะอยู่รับใช้พระเจ้า ผมเองก็ไม่รู้จริงๆว่าเพื่ออะไร อย่างไร กับใคร ที่ไหน....แต่สิ่งที่ผมทำคือขอบคุณพระเจ้าที่ทรงให้ผมมีชีวิตอยู่กับครอบครัว และนี่เป็นเวลาของเอเมม่าลูกสาวจอมแก่น อายุเวลานี้ก็คงเป็น ๓ ปีครับผม ดูเพื่อนแต่ละคนซิครับผม มีคนไทย ไทยใหญ่ ลีซู ละว้า ขอบคุณพระเจ้า

ขอบคุณพระเจ้า ต้องแนะนำครอบครัวพระพรตั้งแต่ปี ๒๕๔๗ เป็นต้นมา ครอบครัวอาจารย์แซง พิพากษา เข้ามามีบทบาทช่วยเหลือ ช่วยสอน ช่วยทำ ช่วยสร้างบ้าน หลังแล้วหลังเล่า ขอบคุณพระเจ้า ภรรยาของท่าน พี่นารี ท่านมีเสียงหัวเราะเป็นอาวุธ ได้ยินเสียงหัวเราะของท่านเมื่อไร สมองโล่งขึ้นมาเลยครับผม ลูกชาย น้องโยชูวา ดูรูปแล้วดำมากๆใช่ไหมครับผม ต้องาดูตอนโตครับผม ขาวรูปหล่อโครตๆ ขอบคุณพระเจ้า ที่น้องเป็นเด็กดี รักพระเจ้า เชื่อฟังพ่อแม่ รักพ่อแม่ และชอบช่วยเหลือคนอื่นๆเหมือนพ่อแม่

ผมได้แต่งเพลงให้ลูกเนื่องในวันเกิดทุกปี มีความสุขมากกับการร้องเพลงให้ลูกฟัง เวลานั้นลูกสาวคงฟังไม่รู้เรื่อง คงจะรักพ่อมากหากว่าเปลี่ยนจากเพลงมาเป็นตุ๊กตาบาร์บี้สักตัว ถวายเกียรติแด่พระเจ้า ช่วงนั้นมีน้องซา น้องแนน มาช่วยงานด้วย ขอบคุณพระเจ้า ที่ส่งน้องทั้งสองมาช่วยงาน

นั่นไงมีกำนันหมู่บ้านหนองตอง มีผู้ใหญ่บ้าปางแปก และคุณตา มาจากหมู่บ้านรวมไทย ๑๘ มาร่วมงานด้วย มีผู้รับใช้พระเจ้าอย่างลุงก๊ะ มาร่วมด้วย กลายเป็นงานวันเกิดที่ประกาศข่าวประเสริฐกันอย่างสนุกสนานครับผม

บรรยกาศกันเอง อากาศก็ไม่ร้อนอบอ้าวมาก ขอบคุณพระเจ้า ออ คุณตาที่ใส่แว่น ท่านได้เสียมาหลายปีแล้วด้วยโรคปอดอักเสบเรื้อรัง ท่านเคยเชื่อพระเจ้ากับผมครั้งหนึ่งแล้ว แต่มาภายหลังได้ยินว่าท่านก็กลับไปเชื่อถืออย่างเดิม นี่ก็น่าเสียดายจริงๆครับผม ขอบคุณพระเจ้า

มีคนมาจากสุโขทัยด้วย จากบ้านห้วยน้ำโป่ง จากบ้านสบป่อง จากบ้านหนองตอง และอีกหลายหมู่บ้าน เราได้พูดถึงความรักของพระเจ้า ที่ทรงดูแลเลี้ยงดูครอบครัวของเรา และขอบคุณพระเจ้าที่ทรงประทานน้องเอมม่าให้มาเป็นของขวัญชิ้นพิเศษ เพื่อเป็นพระพรมายังครอบครัวและผู้คนรอบข้างของเอมม่า

เราเห็นน้องโดโด้ใช่ไหม น้องเขาเพึ่งออกมารับใช้พระเจ้าร่วมกันกับผมและครอบครัว มาช่วยเล่นกีต้าร์ด้วย ขอบคุณพระเจ้า น้องโปเตโต้ก็มา น้องคนเสื้อเขียวนะ ขอบคุณพระเจ้า ที่ทุกอย่างราบรื่นไปด้วยดี และทุกคนที่มาร่วมงานก็เป็นสุขทุกคน ขอบคุณพระเจ้า

เราเห็นลุงทูน ลุงซอ ก็มาช่วยงานด้วย ส่วนเรื่องอาหารก็ปล่อยเป็นหน้าที่ของพี่นารีและพี่สาวครับผม ผมขอบคุณพระเจ้า มีป้าปูหยิมาและหลานๆ ป้ามาลี และครอบครัว ขอบคุณพระเจ้าครับผม

เป็นช่วงที่ยังมีโซฟาให้นั่งอยู่ ตอนนี้ไม่อยู่แล้วครับผม พระเจ้าทรงอวยพระพรให้คนอื่นต่อไปแล้วครับผม ขอบคุณพระเจ้า

อาหารพื้นบ้านของคนในท้องถิ่น ลีซู ทำอาหารแบบนี้คือ มีลาบ มีทอด มีต้ม และมีผัด ขอบคุณพระเจ้า พระเจ้าจัดเตรียมงบประมาณให้เสมอ ไม่ว่างานใดที่คิดจะทำ เมื่อเราตั้งใจถวายเกียรติแด่พระเจ้า พระเจ้าทรงอวยพระพรเสมอครับผม

เสื้อสีเหลืองกำลังดังมากในช่วงนั้น เพื่อนายหลวงครับผม ผมเองก็ใส่ให้เห็นเลย ขอบคุณพระเจ้า ได้พูดคุยกับกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และผู้นำคริสตจักรต่างๆ ขอบคุณพระเจ้า ขอพระเจ้าทรงอวยพระพรให้พวกเขาได้เห้นพระเจ้าในชีวิตและทุกคนที่มาช่วยงาน ขอบคุณพระเจ้า

ไม่ว่าจะเป็นชาวเขาเผ่าไหนก็ย่อมมีประเพณีที่ดีงามเสมอ ขอบคุณพระเจ้าสำหรับการช่วยกันของทุกคน และการที่พระเจ้าทรงอวยพระพรเหนือชีวิตและหน้าที่งานรับใช้

อาจารย์แซง พิพากษา วัย ๔๐ กว่า ขอบคุณพระเจ้า ที่อาจารย์แซง มาช่วยงานจนสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

น้องโดโด้ วัย ๒๐ ปี กว่าๆ กำลังเติบโตทางด้านร่างกาย สัญญาว่าจะร่วมรับใช้พระเจ้าร่วมกัน สุดท้ายก็ไปไม่รอด ต้องไปฝึกฝนชีวิตต่ออีกหลายปี และออกมารับใช้พระเจ้าร่วมกันอีกครั้งหนึ่ง ขอบคุณพระเจ้าครับผม พระเจ้าทรงให้โอกาศ ทรงให้อภัยทุกอย่างกับทุกคนทั่วโลก พระเจ้าก็พร้อมที่จะให้อภัยเราทุกคนที่พร้อมจะยอมรับผิดและยอมสารภาพ เสียใจต่อสิ่งที่ได้ทำลงไป สารภาพกับพระเจ้า และสัญญากับพระองค์ว่าจะไม่กลับไปทำความบาปนั้นอีก ผมเชื่อว่าพระเจ้าให้อภัยทุกครั้งเรื่อยๆครับผม แม้ว่าเราจะโกหกก็ตาม.....

วันอาทิตย์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2559

น้องเอมี่

ด.ญ.ชญาดา สียะ ( น้องเอมี่ ) เพศหญิง อายุ ๑๐ ปี ระดับความพิการ ๓,๔,๕,๖ น้องเอมี่ เป็นชาวไทยภูเขาเผ่าลีซู เดิมทีอยู่กับครอบครัวที่หมู่บ้านแม่หมูลีซู ต.สบป่อง อ.ปางมะผ้า จ.แม่ฮ่องสอน ผมและครอบครัวได้พบน้องเอมี่ตอนที่น้องเอมี่อายุได้เพียง ๖ เดือนเท่านั้น พ่อกับแม่ของน้องเอมี่เล่าให้ฟังว่า ครอบครัวมีลูก ๓ คนด้วยกัน คนแรกเป็นชาย คนที่ ๒ เป็นชายเช่นกัน มีความผิดปกติที่ไม่สามารถบังคับการขับถ่ายปัสสาวะได้ แต่ก็มาติดลูกอีกคน จึงพยายามเอาลูกคนที่ ๓ ออก นั่นก็คือน้องเอมี่นั่นเอง เล่าต่อไปว่า พ่อแม่พยายามกินยาถ่ายน้องเอมี่ออกมา แต่ก็ไม่ออก ไปหาหมอตำแย ให้หมอใช้สมุนไพรนวดออก ทั้งบีบ ทั้งเหยียบ สารพัดวิธี แต่น้องเอมี่ก็ไม่ออก จนกระทั้งคลอดออกมาตามปกติ น้องเอมี่กลายเป็นเด็กพิการที่มีน้ำบวมอยู่บนหัว สมองบางส่วนแทนที่กระโหลกส่วนหน้าผาก สายตาปลิ้น กระดูกสันหลังงอ และแตกเป็น ๒ ส่วน โผล่ออกมานอกผิวหนังที่หลัง

แพทย์โรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่ ได้ทำการผ่าตัดน้องเอมี่ใส่สายยางที่หัวเพื่อจะให้น้ำบนหัวไหลลงมาที่กระเพาะอาหาร ผ่าตัดหลังให้เนื้อและผิวหนังหุ้มกระดูกที่งอออกมา และแตกตรงกลาง ก่อนผ่าตัดพ่อแม่น้องเอมี่เล่าให้ฟังว่า " น้องสามารกระติก เคลื่อนไหวขาและเท้าได้ พอผ่าตัดแล้วน้องก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวอวัยวะตั้งแต่เอวลงมา และน้องก็ไม่รู้สึกด้วย ผมไม่ขอวิจารณ์และออกความเห็นต่อแพทย์ที่ทำการผ่าตัดให้ เพราะไม่รู้เป็นใคร เขาอาจเต็มที่แล้วก็เป็นได้ครับผม ก็คงต้องมีคำขอบคุณที่สามารถช่วยน้องเอมี่ได้ขนาดนี้ครับผม

ครอบครัวผมได้รับเลี้ยงน้องเอมี่มาตั้งแต่มีอายุเพียง ๖ เดือนเท่านั้น แม้ช่วงแรกไม่ได้อยู่ในครอบครัวผม แต่เราช่วยเหลือทุกรูปแบบ เช่น อาหาร แพมเพอร์ส นม ขนม และการรับส่งตามโรงพยาบาลที่น้องเอมี่ต้องพบหมอประจำ ทั้งในจังหวัดแม่ฮ่องสอนและเชียงใหม่ อยู่มาไม่นานนักแม่ของน้องเอมี่ทิ้งครอบครัวไปหางานทำที่เชียงใหม่ ไม่มีคนรับผิดชอบน้องเอมี่ พ่อของน้องจึงมาขอความช่วยเหลือ ทางผมและครอบครัวก็เห็นใจเพราะน้องเป็นผู้หญิงและต้องการความช่วยเหลือพิเศษจริงๆ น้องเอมี่ต้องสวนยาเพื่อขับถ่ายตลอด และต้องสวนปัสสาวะออกทุก เช้า กลางวัน เย็น ด้วย งานเหล่านี้พ่อของเอมี่และพี่ชาย ๒ คนไม่อยากทำ ครอบครัวผมจึงขอรับน้องเอมี่มาเป็นลูกบุญธรรม เพื่อจะสะดวกในการดูแล และสามารถพาไปได้ทุกที่แม้ต่างประเทศ

ปัจจุบันครอบครัวผมได้พาน้องเอมี่เข้ามาอยู่ในสหรัฐอเมริกา เพื่อรอการผ่าตัดรักษาให้น้องเอมี่มีชีวิตความเป็นอยู่ืี่ดีขึ้น เนื่องจากว่าน้องเอมี่ไม่ใช่คนอเมริกา จึงต้องรอเป็นกรณีพิเศษจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในการอนุมัติเรื่องการผ่าตัดรักษา ทุกวันนี้น้องเอมี่ได้เข้าเรียนโรงเรียนกับเพื่อนๆที่ปกติ น้องเอมี่ชอบไปโรงเรียนมาก ไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่งอแง ไม่ชอบพูดคุยกับใคร แต่ก็พูดได้ น้องเอมี่พูดแต่ภาษาอังกฤษแล้วเวลานี้ ผมพยายามแล้วแต่น้องเอมี่ไปไม่ได้จริงๆ อายุ ๑๐ ปีแล้ว ยังอยู่อนุบาล ๓ ครับผม ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะพัฒนาการทางสมองของน้องช้ามาก สาเหตุก็บอกไปแล้วครับผม

น้องเอมม่า รักน้องสาวเอมี่มากๆ เอมม่าเป็นพี่สาว เป็นเพื่อน ให้กับน้องเอมี่ตลอดมา ก็มีบางครั้งที่ต่างก็หงุดหงิดใส่กัน แต่ก็ไมบ่อยนัก แม้ว่าน้องเอมี่อยู่กับครอบครัวผมที่อเมริกา เราก็นำรูปครอบครัวของน้องเอมี่ มาให้ดูและบอกเสมอว่านี่คือพ่อแม่แลพี่ๆที่แท้จริง น่าเศร้าแต่ก็ต้องทำ และบอกน้องเอมี่ว่าแม้ว่าสาเหตุเพราะอะไรจึงต้องมาอยู่กับครอบครัวผม และให้ความรัก ความหวัง และความเชื่อมั่นว่าเราจะดูแลกันอย่างดีที่สุด เมื่อน้องเอมี่เติบใหญ่ก็พร้อมที่จะให้น้องเอมี่สามารถเลือกเองได้

การช่วยเหลือ ระบบการต่างๆ ความก้าวหน้า การพัฒนาการ การดูแล คนพิการในอเมริการดีมากๆ เขาดูแลคนของเขาดีมากๆ มีสวัสดิการและการช่วยเหลืออย่างเป็นระบบ ระเบียบ และทันสมัยจริงๆ น้องเอมี่แม้ไม่มีบัตร แต่ครอบครัวผมก็พยายามเดินเรื่องให้อย่างเต็มที่ ขอบคุณพระเจ้าที่ทรงรักและจัดเตรียมอะไรต่อมิอะไรให้น้องเอมี่อย่างมากมาย ผมได้เห็น ได้ยิน น้องเอมี่หัวเราะ ร้องให้ น้องเอมี่กลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวผมไปแล้ว

การผ่าตัดใหญ่ของน้องเอมี่กำลังเดินทางมาไกล้แล้ว ขอแรงอธิษฐานเผื่อน้องด้วย เป็นการผ่าตัดที่เสี่ยงมาก แต่ก็เพื่อน้องเอมี่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น สิ้นปีนี้ หรือปีหน้า และปีต่อๆไปก็ตาม เราจะขออยู่ในน้ำพระทัยของพระเจ้า ขอบคุณมากที่กรุณาติดตามและอธิษฐานเผื่อกันและกัน ขอพระเจ้าทรงอวยพระพรครับผม